Όσο περνούν τα χρόνια οι ποδοσφαιριστές σημαίες, όπως συχνά τους λέμε, μειώνονται. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν αφήνει τις σημαίες στον ιστό τους αφού τα πολλά λεφτά και η δόξα είναι μεγάλο δέλεαρ για μερικούς. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που έμειναν στην ομάδα που ανδρώθηκαν. Ας δούμε μερικούς.
Η λίστα θα είναι κατά σειρά με τα χρόνια που πέρασαν σε μία ομάδα.
Paolo Maldini:
Ο Ιταλός αμυντικός πέρασε μια ζωή στη Μίλαν. Και τα 24 χρόνια καριέρας του τα πέρασε στο Μιλάνο. Από το 1985 μέχρι και το 2009 όταν και κρέμασε τα παπούτσια του, στα 41 του χρόνια, είχε 902 συμμετοχές και 26 τίτλους!! Κατέκτησε 5 Champions League (10 ποδοσφαιριστές το έκαναν αυτό), 7 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο διηπειρωτικά, ένα παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων (που είναι το ίδιο πράγμα στην ουσία) και άλλα.
Στην εθνική Ιταλίας έκανε ντεμπούτο στα 20 του χρόνια, μετρώντας 126 συμμετοχές οι οποίες αποτελούσαν ρεκόρ την περίοδο που παράτησε. Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού 74 φορές για οκτώ έτη. Έπαιξε σε 3 Euro και 4 Μουντιάλ αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει κανένα τίτλο με την Εθνική του.
Πέρα από τις ομαδικές του επιδόσεις ο Μαλντίνι είχε και πολλές ατομικές διακρίσεις που τον συγκαταλέγουν στους κορυφαίους αμυντικούς όλων των εποχών.
Ο αριθμός 3 φυσικά έχει αποσυρθεί και περιμένει κάποιον εκ των δύο γιων του Μαλντίνι για να την φορέσει.
Ryan Giggs:
Ο Ουαλός ακραίος μέσος είχε 24 χρόνια καριέρας στην Manchester Utd με την οποία κατέκτησε τα πάντα. Από το 1990 όταν και έκανε το ντεμπούτο του μέχρι και το 2014 συμπλήρωσε 963 συμμετοχές και 168 γκολ, κατέκτησε 13 πρωταθλήματα, 2 CL, ένα διηπειρωτικό και ένα παγκόσμιο κυπελλο συλλόγων.
Όσο αφορά τις ατομικές διακρίσεις οι αριθμοί του προκαλούν ζαλάδες. Το ταλέντο του φαινόταν από μικρός αφού κέρδισε και το βραβείο του καλύτερου νεαρού δύο φορές συνεχόμενες, κάτι που αποτελούσε μοναδικό μέχρι και το 2009. Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που σκόραρε 21 συνεχόμενες σεζόν στην Premier League, έχει συμμετοχές σε αυτή για 22 συνεχόμενες χρονιές, τις περισσότερες συμμετοχές, τις περισσότερες ασσίστ και κέρδισε τα περισσότερα πρωταθλήματα. Επίσης σκόραρε σε 17 διαφορετικές σεζόν του CL με τις 11 από αυτές να είναι συνεχόμενες, μόνο ο Ραούλ τον ξεπερνά που έχει 14 συνεχόμενες.
Υπάρχουν πάρα πολλές διακρίσεις για τον Γκιγκς οι οποίες είναι εύκολα προσβάσιμες για να τις δει κάποιος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν άτυχος όσο αφορά την εθνική του. Έπαιξε 64 φορές αλλά καμία από αυτή δεν ήταν σε κάποιο τουρνουά.
Γιώργος Κούδας:
Τι να πει κάποιος για τον Κούδα, ο ποδοσφαιριστής που έχει και τραγούδι. Από το 1963 μέχρι το 1984 έπαιξε στον ΠΑΟΚ. Σε 21 χρόνια αγωνίστηκε 780 φορές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, σκοράροντας 220 τέρματα. Κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα του δικεφάλου το 1976 και δύο κύπελα το 1972 και 1974. Όλα αυτά ως ηγέτης και αρχηγός της ομάδας.
Αυτοί οι τρεις τίτλοι ήταν οι πρώτοι για την ομάδα της Θεσσαλονίκης και αυτό καταδεικνύει πόσο τεράστιος παίκτης ήταν ο ηγετικός μέσος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως ήταν το προσωνύμιο του έπαιξε 43 φορές με την Εθνική ομάδα και σκόραρε 4.
Επίσης ο Κούδας το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, στην οποία όμως ουδέποτε συμμετείχε σε επίσημο αγώνα, γιατί δεν δόθηκε συγκατάθεση από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ (δεν υπήρχαν ακόμη τα επαγγελματικά συμβόλαια) κι αυτό ως αποτέλεσμα είχε να μείνει για περίπου 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης. Η ιστορία εκείνη προκάλεσε και βεντέτα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, που κράτησε πολλά χρόνια.
Franco Baresi:
Ο ηγέτης της άμυνας της Μίλαν για 20 χρόνια. Ο παίκτης που έμαθε μπάλα στον Μαλντίνι. Από το 1977 μέχρι το 1997 ο Μπαρέσι ήταν ο στυλοβάτης της ομάδας του Μιλάνου όντας αρχηγός της για 15 χρόνια. Θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών όλων των εποχών και συγκαταλέγεται στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20 αιώνα. Στη συγκεκριμένη λίστα βρίσκεται στη 19η θέση. Κατέκτησε 20 τίτλους με την Μίλαν, εκ των οποίων οι τρεις ήταν CL 6 πρωταθλήματα και δύο διηπειρωτικά.
Με την εθνική Ιταλίας κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1982 ενώ το 1994 όταν η χώρα του έφτασε στον τελικό ήταν ο αρχηγός της. Συμπλήρωσε 81 συμμετοχές και πέτυχε 1 γκολ.
Ο Μπαρέσι ήταν στην ομάδα όταν αυτή τιμωρήθηκε για στημένους αγώνες το 1980-81 και όταν υποβιβάστηκε κανονικά το 1982-83 κατακτώντας δύο πρωταθλήματα της Serie B.
Όπως και του Μαλντίνι έτσι και του Μπαρέσι ο αριθμός 6 έχει αποσυρθεί
Giuseppe Bergomi:
Ανάλογη πορεία με τον Μπαρέσι είχε και ο Μπεργκόμι. Για 20 χρόνια στην ετερη ομάδα του Μιλάνο, Ίντερ έπαιξε την περίοδο 1979-99 στη θέση του στόπερ και του δεξιού μπακ. Το παρατσούκλι του ήταν "Lo zio" που σημαίνει ο θείος λόγω του μουστακιού που διατηρούσε όταν ήταν νέος.
Φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ 756 φορές ενώ καθιερώθηκε ως αρχηγός της από το 1992 μέχρι να τον αντικαταστήσει ο Ζανέτι το 1999. Κατέκτησε ένα πρωτάθλημα ένα κύπελλο και τρία Uefa Cup με τους νερατζούρι.
Με την εθνική του κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1982 και συμπλήρωσε 82 συμμετοχές.
Αυτό ήταν το πρώτο μέρος με τους ποδοσφαιριστές σημαίες που έπαιξαν για πάνω από 20 χρόνια σε μία ομάδα. Υπάρχουν κι άλλοι ποδοσφαιριστές που ξεπέρασαν τις δύο δεκαετίες σε μία ομάδα αλλά επιλεχθήκαν οι πιο γνωστοί και οι πιο πρόσφατοι. Μεταξύ άλλων είναι ο Λεβ Γιάσιν παίζοντας για 20 χρόνια στη Δυναμό Μόσχας, ο Uwe Kamps συμπληρώνοντας 22 στη Γλάντμπαχ και ο Billy Liddell για 22 χρόνια στη Λίβερπουλ.
Το επόμενο μέρος με παίκτες που έμειναν σε μία ομάδα 16-19 χρόνια μπορείτε να το δείτε εδώ.
Η λίστα θα είναι κατά σειρά με τα χρόνια που πέρασαν σε μία ομάδα.
Οι "σημαίες" 20+ χρόνια σε μία ομάδα
Paolo Maldini:
 |
| Το 1993 |
 |
| Την τελευταία του χρονιά |
Ο Ιταλός αμυντικός πέρασε μια ζωή στη Μίλαν. Και τα 24 χρόνια καριέρας του τα πέρασε στο Μιλάνο. Από το 1985 μέχρι και το 2009 όταν και κρέμασε τα παπούτσια του, στα 41 του χρόνια, είχε 902 συμμετοχές και 26 τίτλους!! Κατέκτησε 5 Champions League (10 ποδοσφαιριστές το έκαναν αυτό), 7 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο διηπειρωτικά, ένα παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων (που είναι το ίδιο πράγμα στην ουσία) και άλλα.
Στην εθνική Ιταλίας έκανε ντεμπούτο στα 20 του χρόνια, μετρώντας 126 συμμετοχές οι οποίες αποτελούσαν ρεκόρ την περίοδο που παράτησε. Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού 74 φορές για οκτώ έτη. Έπαιξε σε 3 Euro και 4 Μουντιάλ αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει κανένα τίτλο με την Εθνική του.
Πέρα από τις ομαδικές του επιδόσεις ο Μαλντίνι είχε και πολλές ατομικές διακρίσεις που τον συγκαταλέγουν στους κορυφαίους αμυντικούς όλων των εποχών.
Ο αριθμός 3 φυσικά έχει αποσυρθεί και περιμένει κάποιον εκ των δύο γιων του Μαλντίνι για να την φορέσει.
Ryan Giggs:
Ο Ουαλός ακραίος μέσος είχε 24 χρόνια καριέρας στην Manchester Utd με την οποία κατέκτησε τα πάντα. Από το 1990 όταν και έκανε το ντεμπούτο του μέχρι και το 2014 συμπλήρωσε 963 συμμετοχές και 168 γκολ, κατέκτησε 13 πρωταθλήματα, 2 CL, ένα διηπειρωτικό και ένα παγκόσμιο κυπελλο συλλόγων.
Όσο αφορά τις ατομικές διακρίσεις οι αριθμοί του προκαλούν ζαλάδες. Το ταλέντο του φαινόταν από μικρός αφού κέρδισε και το βραβείο του καλύτερου νεαρού δύο φορές συνεχόμενες, κάτι που αποτελούσε μοναδικό μέχρι και το 2009. Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που σκόραρε 21 συνεχόμενες σεζόν στην Premier League, έχει συμμετοχές σε αυτή για 22 συνεχόμενες χρονιές, τις περισσότερες συμμετοχές, τις περισσότερες ασσίστ και κέρδισε τα περισσότερα πρωταθλήματα. Επίσης σκόραρε σε 17 διαφορετικές σεζόν του CL με τις 11 από αυτές να είναι συνεχόμενες, μόνο ο Ραούλ τον ξεπερνά που έχει 14 συνεχόμενες.
Υπάρχουν πάρα πολλές διακρίσεις για τον Γκιγκς οι οποίες είναι εύκολα προσβάσιμες για να τις δει κάποιος.Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν άτυχος όσο αφορά την εθνική του. Έπαιξε 64 φορές αλλά καμία από αυτή δεν ήταν σε κάποιο τουρνουά.
Γιώργος Κούδας:
Τι να πει κάποιος για τον Κούδα, ο ποδοσφαιριστής που έχει και τραγούδι. Από το 1963 μέχρι το 1984 έπαιξε στον ΠΑΟΚ. Σε 21 χρόνια αγωνίστηκε 780 φορές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, σκοράροντας 220 τέρματα. Κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα του δικεφάλου το 1976 και δύο κύπελα το 1972 και 1974. Όλα αυτά ως ηγέτης και αρχηγός της ομάδας.
Αυτοί οι τρεις τίτλοι ήταν οι πρώτοι για την ομάδα της Θεσσαλονίκης και αυτό καταδεικνύει πόσο τεράστιος παίκτης ήταν ο ηγετικός μέσος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως ήταν το προσωνύμιο του έπαιξε 43 φορές με την Εθνική ομάδα και σκόραρε 4.
Επίσης ο Κούδας το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, στην οποία όμως ουδέποτε συμμετείχε σε επίσημο αγώνα, γιατί δεν δόθηκε συγκατάθεση από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ (δεν υπήρχαν ακόμη τα επαγγελματικά συμβόλαια) κι αυτό ως αποτέλεσμα είχε να μείνει για περίπου 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης. Η ιστορία εκείνη προκάλεσε και βεντέτα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, που κράτησε πολλά χρόνια.
Franco Baresi:
Ο ηγέτης της άμυνας της Μίλαν για 20 χρόνια. Ο παίκτης που έμαθε μπάλα στον Μαλντίνι. Από το 1977 μέχρι το 1997 ο Μπαρέσι ήταν ο στυλοβάτης της ομάδας του Μιλάνου όντας αρχηγός της για 15 χρόνια. Θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών όλων των εποχών και συγκαταλέγεται στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20 αιώνα. Στη συγκεκριμένη λίστα βρίσκεται στη 19η θέση. Κατέκτησε 20 τίτλους με την Μίλαν, εκ των οποίων οι τρεις ήταν CL 6 πρωταθλήματα και δύο διηπειρωτικά.
Με την εθνική Ιταλίας κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1982 ενώ το 1994 όταν η χώρα του έφτασε στον τελικό ήταν ο αρχηγός της. Συμπλήρωσε 81 συμμετοχές και πέτυχε 1 γκολ.
Ο Μπαρέσι ήταν στην ομάδα όταν αυτή τιμωρήθηκε για στημένους αγώνες το 1980-81 και όταν υποβιβάστηκε κανονικά το 1982-83 κατακτώντας δύο πρωταθλήματα της Serie B.
Όπως και του Μαλντίνι έτσι και του Μπαρέσι ο αριθμός 6 έχει αποσυρθεί
Giuseppe Bergomi:
 |
| Το 1999 στα 36 του χρόνια |
Ανάλογη πορεία με τον Μπαρέσι είχε και ο Μπεργκόμι. Για 20 χρόνια στην ετερη ομάδα του Μιλάνο, Ίντερ έπαιξε την περίοδο 1979-99 στη θέση του στόπερ και του δεξιού μπακ. Το παρατσούκλι του ήταν "Lo zio" που σημαίνει ο θείος λόγω του μουστακιού που διατηρούσε όταν ήταν νέος.
Φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ 756 φορές ενώ καθιερώθηκε ως αρχηγός της από το 1992 μέχρι να τον αντικαταστήσει ο Ζανέτι το 1999. Κατέκτησε ένα πρωτάθλημα ένα κύπελλο και τρία Uefa Cup με τους νερατζούρι.
Με την εθνική του κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1982 και συμπλήρωσε 82 συμμετοχές.
Αυτό ήταν το πρώτο μέρος με τους ποδοσφαιριστές σημαίες που έπαιξαν για πάνω από 20 χρόνια σε μία ομάδα. Υπάρχουν κι άλλοι ποδοσφαιριστές που ξεπέρασαν τις δύο δεκαετίες σε μία ομάδα αλλά επιλεχθήκαν οι πιο γνωστοί και οι πιο πρόσφατοι. Μεταξύ άλλων είναι ο Λεβ Γιάσιν παίζοντας για 20 χρόνια στη Δυναμό Μόσχας, ο Uwe Kamps συμπληρώνοντας 22 στη Γλάντμπαχ και ο Billy Liddell για 22 χρόνια στη Λίβερπουλ.
Το επόμενο μέρος με παίκτες που έμειναν σε μία ομάδα 16-19 χρόνια μπορείτε να το δείτε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου