Το πρωτάθλημα στη μαπποχώρα τελείωσε. Οι μόνιμοι πρωταθλητές το σήκωσαν, οι σπαρτιάτες έγραψαν ιστορία τερματίζοντας στην 2η θέση ενώ φευγάτοι και αδικημένοι που ξεκίνησαν την σεζόν με βίους αντίθετους τερμάτισαν στη 3η και 4η θέση παίζοντας στην Ευρώπη σε ένα μήνα και κάτι.
Συναρπαστικό δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Θεαματικό, ούτε! Αξιόπιστο; εδώ γελάμε. Όμως είναι το πρωτάθλημα μας και το αγαπάμε. Η αλήθεια είναι ότι φέτος ήταν ανταγωνιστικό.
Φτάσαμε αισίως στο τέλος του 80ου μαπποχώριου πρωταθλήματος και τι θα κάνουμε χωρίς μάππα. Ευτυχώς υπάρχουν και οι μετεγγραφές που πάντα προσδίδουν μια προσδοκία στους οπαδούς.
Πρωτάθλημα και κύπελλο για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην ταράτσα και οι μόνιμοι πρωταθλητές πανηγυρίζουν την 24η τους πρωτιά. Άξιζε το πρωτάθλημα; Οι αριθμοί λένε ναι, μα στο γήπεδο πιστεύω όχι. Αν δεν το έπαιρνε δεν θα έλεγε κανένας κρίμα που το έχασαν οι μπορντοκιτρινομπλέ. Το κλειδί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρώ ότι ήταν οι λίγες ήττες. Συγκεκριμένα 19 νίκες, 11 ισοπαλίες και μόλις 4 ήττες βοήθησαν την ομάδα της Χώρας να κατακτήσει το πρωτάθλημα με 62 βαθμούς.
Την ίδια ώρα η 2η στη βαθμολογία ομάδα είχε τον ίδιο αριθμό νικών αλλά τρεις ήττες περισσότερες και τελική συγκομιδή 59 βαθμούς. Κατά γενική ομολογία οι σπαρτιάτες έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο, και αν είχαν τον κόσμο στο πλευρό τους πιστεύω θα το κατακτούσαν. Ο προπονητής τους δείχνει ότι έχει όρεξη για δουλειά, χαμηλών τόνων και αυτό φαίνεται και στην φιλοσοφία της ομάδας. Τους βλέπεις όλους να έχουν κάτω το κεφάλι και να δουλεύουν.
Οι καταϊδρωμένοι φευγάτοι με τους ίδιους βαθμούς έφτασαν στη τρίτη θέση με 18 νίκες 5 ισοπαλίες και 9 ήττες. Τζιαι θέλες τζιαι πρωτάθλημα. Που να πάεις με τόσες ήττες; Οι Λεμεσιανοί μπορεί να καταρρίψουν όσα θέλουν στην διαιτησία αλλά το πρωτάθλημα το έχασαν μόνοι τους. Δεν χρειάστηκε καμία υπέρβαση να κάνουν αφού αν νικούσαν απλά τους αγγελιαφόρους της Αραδίππου νομίζω θα ήταν πρωταθλητές. Σε 10 παιχνίδια playoffs πήραν 11 βαθμούς. I rest my case.
Μπράβο στους αδικημένους που με τόσα προβλήματα στο τέλος ήταν εκεί κοντά. Με 56 βαθμούς και έξοδο στη Ευρώπη θεωρώ ότι η χρονιά ήταν άκρως επιτυχημένη. Με χαμηλό budget, ο κόσμος έδειξε και δείχνει την αγάπη τους προς την ομάδα με την παρουσία του στο γήπεδο και με ένα προπονητή που δεν έμεινε στάσιμος. Οι δυνατότητες του Καϊάφα είναι μεγάλες και όσο περνά ο καιρός θα γίνεται όλο και καλύτερος. Ευτυχώς που δεν έχουν λεφτά να φέρουν κάποιον άλλο αλλιώς θα τον αλλάσαν ως τωρά.
Γενικά όσο αφορά το πρωτάθλημα, καταργείστε τα playoffs, αφήστε τις ομάδες 12 και όλα θα σάσουν. Δεν γίνεται σε μια χρονιά καθώς παίζουν οι ομάδες να αλλάζουν οι κανόνες. Ούτε στο τάβλι με τον παρέα σου στον καφενέ εν το κάμνεις. Ξεκινάς τζιαι συμφωνάτε να παίξετε ως τα 3 και μετά λαλείς του, όι να πάμε ως τα 5. Οργανωμένη ομοσπονδία έχεις ευθύνες και μια υπόληψη. Μετά λέτε για προκατάληψη των οπαδών.
Άτε γεια.
Συναρπαστικό δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Θεαματικό, ούτε! Αξιόπιστο; εδώ γελάμε. Όμως είναι το πρωτάθλημα μας και το αγαπάμε. Η αλήθεια είναι ότι φέτος ήταν ανταγωνιστικό.
Φτάσαμε αισίως στο τέλος του 80ου μαπποχώριου πρωταθλήματος και τι θα κάνουμε χωρίς μάππα. Ευτυχώς υπάρχουν και οι μετεγγραφές που πάντα προσδίδουν μια προσδοκία στους οπαδούς.
Πρωτάθλημα και κύπελλο για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην ταράτσα και οι μόνιμοι πρωταθλητές πανηγυρίζουν την 24η τους πρωτιά. Άξιζε το πρωτάθλημα; Οι αριθμοί λένε ναι, μα στο γήπεδο πιστεύω όχι. Αν δεν το έπαιρνε δεν θα έλεγε κανένας κρίμα που το έχασαν οι μπορντοκιτρινομπλέ. Το κλειδί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρώ ότι ήταν οι λίγες ήττες. Συγκεκριμένα 19 νίκες, 11 ισοπαλίες και μόλις 4 ήττες βοήθησαν την ομάδα της Χώρας να κατακτήσει το πρωτάθλημα με 62 βαθμούς.
Την ίδια ώρα η 2η στη βαθμολογία ομάδα είχε τον ίδιο αριθμό νικών αλλά τρεις ήττες περισσότερες και τελική συγκομιδή 59 βαθμούς. Κατά γενική ομολογία οι σπαρτιάτες έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο, και αν είχαν τον κόσμο στο πλευρό τους πιστεύω θα το κατακτούσαν. Ο προπονητής τους δείχνει ότι έχει όρεξη για δουλειά, χαμηλών τόνων και αυτό φαίνεται και στην φιλοσοφία της ομάδας. Τους βλέπεις όλους να έχουν κάτω το κεφάλι και να δουλεύουν.
Οι καταϊδρωμένοι φευγάτοι με τους ίδιους βαθμούς έφτασαν στη τρίτη θέση με 18 νίκες 5 ισοπαλίες και 9 ήττες. Τζιαι θέλες τζιαι πρωτάθλημα. Που να πάεις με τόσες ήττες; Οι Λεμεσιανοί μπορεί να καταρρίψουν όσα θέλουν στην διαιτησία αλλά το πρωτάθλημα το έχασαν μόνοι τους. Δεν χρειάστηκε καμία υπέρβαση να κάνουν αφού αν νικούσαν απλά τους αγγελιαφόρους της Αραδίππου νομίζω θα ήταν πρωταθλητές. Σε 10 παιχνίδια playoffs πήραν 11 βαθμούς. I rest my case.
Μπράβο στους αδικημένους που με τόσα προβλήματα στο τέλος ήταν εκεί κοντά. Με 56 βαθμούς και έξοδο στη Ευρώπη θεωρώ ότι η χρονιά ήταν άκρως επιτυχημένη. Με χαμηλό budget, ο κόσμος έδειξε και δείχνει την αγάπη τους προς την ομάδα με την παρουσία του στο γήπεδο και με ένα προπονητή που δεν έμεινε στάσιμος. Οι δυνατότητες του Καϊάφα είναι μεγάλες και όσο περνά ο καιρός θα γίνεται όλο και καλύτερος. Ευτυχώς που δεν έχουν λεφτά να φέρουν κάποιον άλλο αλλιώς θα τον αλλάσαν ως τωρά.
Γενικά όσο αφορά το πρωτάθλημα, καταργείστε τα playoffs, αφήστε τις ομάδες 12 και όλα θα σάσουν. Δεν γίνεται σε μια χρονιά καθώς παίζουν οι ομάδες να αλλάζουν οι κανόνες. Ούτε στο τάβλι με τον παρέα σου στον καφενέ εν το κάμνεις. Ξεκινάς τζιαι συμφωνάτε να παίξετε ως τα 3 και μετά λαλείς του, όι να πάμε ως τα 5. Οργανωμένη ομοσπονδία έχεις ευθύνες και μια υπόληψη. Μετά λέτε για προκατάληψη των οπαδών.
Άτε γεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου